Spis treści
Legenda o tybetańskim zakonie
Peter Kelder, autor książki Źródło wiecznej młodości, która dokładnie opisuje rytuały tybetańskie, przedstawia trochę bajkową opowieść o tym, jak zachodni świat dowiedział się o ich istnieniu.
Otóż ponoć w Tybecie jest zakon lamów, którzy praktykują zestaw ćwiczeń cofających starzenie organizmu. Mieszkający tam mnisi są ludźmi w mocno podeszłym wieku, choć ich wygląd wskazuje na kilkadziesiąt lat mniej.
Kelder opowiada, jak spotkał brytyjskiego emerytowanego pułkownika, który poświęcił życie na odnalezienie tego zakonu. Wyjechał do Tybetu jako siedemdziesięciolatek – przygarbiony i siwy. A po dwóch latach pobytu w klasztorze wrócił jako mężczyzna o wyglądzie zdrowego czterdziestolatka!
Nawet jeśli to tylko legenda, warto zastanowić się, na czym polega magia ćwiczeń tybetańskich. To przede wszystkim praca z energią.
5 rytuałów ajurwedyjskich na dobry początek dnia
7 ośrodków energii w ciele
Według medycyny tybetańskiej w ciele człowieka znajduje się siedem ośrodków energii, które można określić jako wiry. Hindusi nazywają je czakrami. Są to silne pola energetyczne, niewidoczne dla oka, ale realnie istniejące. Siedem wirów skupia się wokół siedmiu gruczołów dokrewnych w układzie hormonalnym, które regulują wszystkie funkcje organizmu, z procesem starzenia się włącznie.
Najniższy wir znajduje się w okolicy kości ogonowej, a najwyższy na czubku głowy. W zdrowym organizmie wszystkie te wiry obracają się z dużą prędkością. Wówczas energia życiowa przepływa od dołu do góry przez układ hormonalny. Jeśli choćby jeden z wirów zwalnia obroty, wówczas przepływ energii ulega zahamowaniu lub jest zablokowany. Tak właśnie medycyna tybetańska wyjaśnia proces starzenia się i zły stan zdrowia.
Rytuały tybetańskie – jak działają na organizm?
Sceptycy mogą w to wszystko wierzyć lub nie, bo brak badań naukowych potwierdzających działanie rytuałów tybetańskich. Jednak pojawiają się hipotezy o tym, że ich praktykowanie może bazować na poprawie mikrokrążenia (inaczej krążenie obwodowe) w naczyniach włosowatych. Dostarczają one tlen i składniki odżywcze do najdalszych zakątków ciała, zabierają odpady przemiany materii i toksyny.
Za każdym razem, gdy wyginamy mięsień, wyciskamy krew wzdłuż naczyń włosowatych. Kiedy go odprężamy, krew napływa z powrotem. Relaksacja pomiędzy ćwiczeniami tybetańskimi (zalecana podczas praktyki rytuałów) wzmaga ten proces.
W książce podano informację, że na początku praktyki możliwy jest proces detoksykacji, czyli czasowe pogorszenie samopoczucia, nasilenie dotychczasowych dolegliwości. To oczyszczanie organizmu z toksyn, symptomy samoleczenia. Najprawdopodobniej wynika ono właśnie ze wzmożonej wymiany krwi w naczyniach włosowatych.
Rytuały tybetańskie – efekty
Objawy zmiany samopoczucia zauważyłam też u siebie. Na początku praktyki rytuałów tybetańskich nasiliły się u mnie infekcje, z którymi i tak borykałam się często (jako mama przedszkolaków). Przez prawie miesiąc byłam podziębiona, łamało mnie w kościach, dokuczały zatoki. Nawet zaczęłam wątpić, czy rzeczywiście wzmacniam swoje zdrowie.
Jednak w pewnym momencie choroby po prostu się skończyły. Dziś prawie nie choruję. Jednak z pewnością najbardziej spektakularnym efektem działania 5 rytuałów tybetańskich jest poprawa kondycji. Praktyka nie wymaga wielkich umiejętności. Działa także wtedy, gdy nie potrafimy początkowo wykonać właściwie ćwiczenia. Z czasem naturalnie uczymy się prawidłowej techniki.
Trening Jacobsona – na czym polega popularna technika relaksacji?
Rytuały tybetańskie – dla kogo?
Ćwiczenia można zacząć wykonywać nawet w podeszłym wieku, choć oczywiście ostrożnie i po konsultacji u lekarza. W Niemczech, kraju zadbanych emerytów, rytuały tybetańskie polecane są właśnie jako gimnastyka dla seniorów. Jednak na całym świecie wielu sportowców, a nawet joginów, włącza je do swojego codziennego treningu.
A to dlatego, że doskonale wpływają na ruchomość wszystkich stawów i kondycję. Poza tym mają w sobie elementy jogi, czyli pracy z oddechem (pranayama) i medytacją, co sprawia, że wprowadzają nas w stan pogodnej akceptacji otaczającego nas świata. Pojawia się cierpliwość, mamy więcej energii, choć nie jesteśmy pobudzeni. Dzięki temu wszystkiemu wzrasta ochota do innych aktywności.
Peter Kelder cytuje w książce relacje osób, którym praktyka 5 rytuałów tybetańskich pomogła przezwyciężyć życiowe problemy, np. depresję, nadwagę czy choroby serca. Ja także mogłabym dopisać swoją historię do tych relacji. Praktykuję już pięć lat, choć miewałam przerwy. Jednak gdy robię to regularnie – zużywam o 90 proc. mniej leków, maści przeciwbólowych i kawy. Innymi słowy, nie bolą mnie plecy i mam dużo naturalnej energii oraz rodzaj kojącego wewnętrznego spokoju.
Kluczem do skuteczności 5 rytuałów tybetańskich jest nastawienie psychiczne. Kto wierzy w ich moc – odczuje ją.
Joga dla początkujących – 7 wskazówek, jak zacząć praktykować jogę
5 rytuałów tybetańskich – ćwiczenia
Pięć rytuałów tybetańskich zaczyna się od 3 powtórzeń każdego z 5 ćwiczeń. Co tydzień dodajemy 2 powtórzenia, by dojść do 7. Zestaw tych 5 powtarzanych (x7) ćwiczeń wykonujemy codziennie trzy razy, co da sumę 21 powtórzeń.
Jeśli nie mamy czasu, można podzielić ćwiczenia na dwie sesje – ranną i wieczorną, co zajmie dwa razy po kilka minut. Ćwiczymy boso lub w skarpetkach antypoślizgowych.
5 rytuałów tybetańskich – jak wyglądają ćwiczenia?
Rytuał pierwszy tybetański
Stajemy prosto z rękami wyciągniętymi w bok (na kształt litery T). Wnętrze dłoni skierowane do podłogi. Zaczynamy wirować, obracamy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Kręcimy się na prawej nodze, która pozostaje oparta o podłogę, a odpychamy się lewą.
Wykonujemy kilka, maksymalnie 21 obrotów. Zatrzymujemy się, stajemy ze stopami rozstawionymi na szerokość bioder. Dłonie łączymy jak do modlitwy, unosimy na wysokości twarzy i wpatrujemy się w kciuki. To pomoże uporać się z zawrotami głowy (po kilku dniach praktyki same miną).
Qigong – jak osiągnąć długowieczność?
Rytuał drugi tybetański
Kładziemy się na plecach na podłodze, ręce wzdłuż ciała. Dłonie ze złączonymi palcami, wnętrzem do podłogi (na początku można podłożyć dłonie pod pośladki, co ułatwia ćwiczenie). Robimy wdech i na wydechu unosimy jednocześnie głowę i wyprostowane i złączone nogi – do całkowitego pionu. Podczas podnoszenia głowy mocno przyciągamy brodę do klatki piersiowej. Następnie powoli opuszczamy głowę i nogi – z wydechem.
Gdy ćwiczenie sprawia trudność, można początkowo wykonywać je z nogami zgiętymi w kolanach. Najczęstszym błędem w wykonywaniu tego ćwiczenia jest unoszenie dolnej części kręgosłupa jednocześnie z nogami. Osłabia to plecy. Podczas unoszenia nóg całe plecy powinny przylegać do podłoża. Pomocne jest wyprowadzanie ruchu od pięt.
Rytuał trzeci tybetański
Klękamy na szerokość bioder, ręce przylegają wzdłuż ud, dłonie pod pośladkami. Pochylamy tułów do przodu w taki sposób, aby kark był wydłużony, a broda oparta o klatkę piersiową. Na wydechu. Następnie podnosimy głowę i wyciągamy tułów jak najdalej w tył – na wdechu. Kolana cały czas pozostają w tej samej pozycji – nie zwiększamy kąta ich rozwarcia. Cały czas napinamy pośladki, wciągamy brzuch, aby ustawić prawidłowo miednicę i chronić odcinek lędźwiowy.
Tai chi – na czym polega medytacja w ruchu?
Rytuał czwarty tybetański
Siadamy na podłodze z wyprostowanymi nogami i stopami rozstawionymi na szerokość bioder. Dłonie płasko na ziemi po obu stronach miednicy. Bierzemy głęboki wdech, stawiamy stopy płasko na ziemi, unosimy klatkę piersiową i biodra ku górze, by powstał kąt prosty z kolanami. Głowa jak najdalej za siebie. Wracamy do pozycji wyjściowej z wydechem (Cały czas wciskamy mocno dłonie w podłogę, pod koniec wydechu przyciągamy brodę do klatki piersiowej).
Rytuał piąty tybetański
Ten rytuał tybetański wykonujemy leżąc na brzuchu. Opieramy się na dłoniach i stopach, kręgosłup tworzy łuk – wisimy nad podłogą, twarz zwrócona do ziemi. Ręce wyprostowane, prostopadle do podłogi. Odchylamy jak najdalej głowę do tyłu. Zginamy ciało na wysokości bioder, doprowadzamy je do pozycji przypominającej odwróconą literę V, równocześnie przyciągamy brodę do piersi. Wracamy do pozycji wyjściowej i powtarzamy rytuał. Przez cały czas wykonywania ćwiczenia miejmy „wciągnięte” żebra.
Trening autogenny Schultza – na czym polega?
Poranne ćwiczenia w domu – jak ćwiczyć, nie wstając z łóżka?
Rytuały tybetańskie skutki uboczne – przeciwwskazania
Jako że rytuały są bardzo bezpieczną i małoinwazyjną techniką gimnastyki – nie stwierdza się ich skutków ubocznych. Jednak istnieją pewne przeciwwskazania. Dotyczą rytuału pierwszego (wirowanie) i piątego (unoszenie się z podłogi). Przed rozpoczęciem ich praktyki osoby cierpiące na konkretne schorzenia, powinny skonsultować się z lekarzem: osoby po operacjach brzusznych, zawałach, chore na serce. Poza tym przeciwwskazaniem może być też: ostry artretyzm, czynna dyskopatia, choroba Menier’a (zaburzenia błędnika), epilepsja, przepuklina brzuszna, choroba Parkinsona, czynny stan zapalny kręgosłupa, kolan i nadgarstków. Także ciąża, zwłaszcza zaawansowana wymaga konsultacji z lekarzem przed podjęciem powyższych ćwiczeń.
