Spis treści
Zioła stosowane w medycynie chińskiej i medycynie europejskiej
1. Rozmaryn
Wskazania do podawania zioła rozmarynu są podobne w obu systemach terapeutycznych, chociaż w zachodnim świecie rozmaryn najczęściej kojarzony jest z przyprawą niż lekiem.
Rozmaryn ma jednak szerokie zastosowanie w medycynie europejskiej:
- działa hepatoprotekcyjnie
- zapobiega problemom trawiennym
- łagodzi bóle żołądka
- działa żółciopędnie i żółciotwórczo
- obniża poziom cukru we krwi
- działa przeciwdepresyjnie i uspokajająco
- wspiera pamięć i zdolności poznawcze
Medycyna chińska wymienia podobne zastosowania – rozmaryn działa:
- ochronnie na wątrobę
- usuwa bóle brzucha i problemy trawienne
- poprawia nastrój
- wspiera funkcje poznawcze
- ułatwia uczenie się
- poprawia koncentrację
- działa przeciwdepresyjnie
Zasadnicza różnica polega na tym, że medycyna chińska wybierze zioło pod względem jego temperatury, smaku i kierunku działania i dobierze je indywidualnie do sposobu reagowania konkretnego pacjenta.
Rozmaryn jest ziołem ciepłym, aromatycznym i gorzkim, co w podejściu orientalnym determinuje takie jego właściwości, jak zdolność do rozgrzania organizmu, kierowanie energii w górę oraz powinowactwo do serca (smak gorzki wzmacnia serce).
Ważna w przypadku rozmarynu jest informacja o temperaturze, ponieważ jest to zioło ciepłe i już z tej cechy wynikają przeciwwskazania do jego zastosowania. Mianowicie nie wolno go podawać osobom z komponentą gorąca w ciele – może on bowiem pogorszyć stan pacjentów nadpobudliwych, cierpiących na bezsenność, niepokój, uderzenia gorąca, palpitacji, nerwowości. Ciepło rozmarynu unosi energię w górę ciała, zatem nie można podać go pacjentom z gorącem w górnej części ciała.
Rozmaryn jest wskazany w stanach depresyjnych, ale nie przy pobudzeniu i niepokoju, ponieważ sam w sobie pobudza i ożywia, a nie uspokaja. Rozmaryn jest zalecany na poprawę nastroju, ponieważ usuwa melancholię, ożywia ducha serca, podtrzymuje aktywność, ale nie można go podawać przy pobudzeniu, bezsenności i nadaktywności, ponieważ nasili ten stan.
Jeśli pacjent cierpi na niestrawność i zaburzenia żołądkowe i wątrobowe, wynikające z elementu gorąca, także nie podamy rozmarynu. Należy wtedy poszukać innego zioła – o podobnych właściwościach leczących problemy trawienne, lecz o chłodnej termice, ochładzającego.
Na tym polega holistyczne i indywidualne podejście do pacjenta w medycynie chińskiej. Tym także różni się ziołolecznictwo zachodnie od wschodniego – podejściem do chorego oraz podejściem do samych ziół i ich cech jednostkowych.
2. Szałwia
Kolejnym przykładem może być leczenie uderzeń gorąca w trakcie menopauzy. Powszechnie znanym ziołem na wzmożoną potliwość i odczucie gorąca jest szałwia. Nie będzie ona jednak uniwersalnym remedium dla kobiet przekwitających, ponieważ wybór właściwego zioła także będzie tu uwarunkowany termiką pacjenta.
Jeśli kobieta pomiędzy atakami gorąca jest zazwyczaj marznąca i źle znosi zimno, nie możemy podawać jej szałwii, ponieważ nasili to jej wychłodzenie. Trzeba zastąpić to zioło innym, o bardziej ciepłym charakterze i podobnych wskazaniach, np. lawendą.
Jakie są różnice w podejściu medycyny chińskiej i zachodniej do ziołolecznictwa?
3. Żeń-szeń
Podobnie ma się sprawa z żeń-szeniem, który uważany jest za panaceum na wszelkie zmęczenie, brak energii i osłabienie. Tu z kolei musimy uważać na kierunek ruchu energii. Żeń-szeń kieruje energię do góry.
Jeśli zatem pacjent jest silnie osłabiony, cierpi na bóle głowy, zawroty głowy, bezsenność, nerwowość, nie można mu podać żeń-szenia, który w takiej sytuacji nasili jego dolegliwości. Najpierw trzeba pacjenta wzmocnić innymi ziołami oraz uregulować jego energię.
4. Krwawnik
Porównajmy jeszcze inne powszechnie znane i cenne zioło, jakim jest krwawnik. W poradnikach zielarskich znajdziemy informacje, że swoje działanie lecznicze krwawnik zawdzięcza głównie olejkowi lotnemu i zawartym w nim substancjom aktywnym:
- azulenowi
- cholinie
- substancjom gorzkim
- garbnikom
- solom mineralnym
W związku ze swoim składem wykazuje działanie przeciwkrwotoczne, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, oczyszczające, poprawiające trawienie i przeciwkurczowe.
Natomiast w podręcznikach medycyny chińskiej krwawnik opisany będzie jako zioło gorzkie, aromatyczne, ostre, o naturze termicznej zmiennej, ciepło-chłodnej. Działa na płuca, śledzionę, serce i drogi moczowe.
Te wskazówki określają zastosowanie krwawnika:
- działa napotnie w chorobach gorączkowych (usuwa zimny lub gorący wiatr)
- działa przeciwkrwotocznie (stabilizuje i wiąże, działa ściągająco)
- wspomaga koncentrację
- wspiera funkcjonowanie umysłu (odżywia ducha)
- wspomaga odporność (wzmacnia wei qi)
- usuwa przetrwałe patogeny
- jest tonikiem trawiennym (wzmacnia qi śledziony)
- jest tonikiem dla krwi (wzmacnia qi i krew)
Zobacz także: Co pomoże na przejedzenie? Zioła i środki homeopatyczne na niestrawność, zgagę, wzdęcia
