Ponieważ większość lekarzy stosujących w swej praktyce leczenie holistyczne jest także specjalistami medycyny alopatycznej, pacjent zapewne zostanie zbadany w tradycyjny sposób, czyli osłuchany, zbadany palpacyjnie (przez dotyk), lekarz może zajrzeć do gardła, uszu itd. Jeśli terapeuta uzna to za konieczne, może też zlecić wykonanie badań dodatkowych, np. morfologię krwi czy badanie USG.
Spis treści
Wywiad lekarski z pacjentem
Podstawą diagnozy jest bardzo szczegółowy i indywidualny wywiad z chorym, podczas którego homeopata zapyta o:
- okoliczności pojawienia się objawów chorobowych (etiologia), np. pora roku, dnia, warunki atmosferyczne (przemoknięcie na deszczu, przegrzanie, przemarznięcie), przeżyty stres, wypadek, zaburzenia emocjonalne, okoliczności życiowe itp.
- precyzyjne określenie lokalizacji dolegliwości np. przy bólu głowy – która strona, która część głowy, promieniowanie bólu w określonym kierunku itp.
- określenie rodzaju dolegliwości, np. rodzaj bólu – czy jest to ból punktowy, rozlany, rwący, piekący, kłujący, pulsujący itp.
- modalności, czyli sytuacje, które powodują poprawę (złagodzenie) bądź pogorszenie (nasilenie) konkretnych dolegliwości, np. zmniejszenie bólu głowy na świeżym powietrzu, podczas ruchu lub pogorszenie kaszlu nocą w pozycji leżącej itp.
- objawy towarzyszące, np. gorączka z silnym pragnieniem dużych ilości zimnej wody, kaszel z charakterystycznym wyglądem języka obłożonego grubym i białym nalotem itp.
- odczucia chorego w trakcie choroby, np. uczucie wewnętrznego ciepła bądź zimna, dreszcze, brak możliwości rozgrzania się itp.
- objawy ogólne, takie jak zmęczenie, potliwość, zaburzenia snu, apetyt bądź awersja do określonych pokarmów, drżenia itp.
Bardzo ważny jest też stan psychiczny pacjenta w czasie choroby, dlatego lekarz dopyta, czy chory jest smutny, zirytowany, niespokojny, pobudzony itp.
Lekarz homeopata – gdzie znaleźć lekarza stosującego leki homeopatyczne?
Obserwacja chorego to klucz do diagnozy
Lekarz homeopata podczas rozmowy bacznie obserwuje pacjenta, ważne jest jego zachowanie, sposób mówienia, jakich określeń używa itp.
Jeśli pacjentem jest małe dziecko, rodzice muszą być przygotowani także na wiele pytań, które sięgają do przebiegu ciąży, porodu, przyjmowanych przez dziecko leków, szczepień, przebytych chorób, sposobu reagowania na czynniki zewnętrzne itd.
Dlatego przygotowując się do wizyty u homeopaty, warto zacząć bacznie siebie (lub dziecko) obserwować i notować spostrzeżenia. Im bowiem dokładniej i bardziej szczegółowo opowiemy o przebiegu schorzenia u siebie bądź dziecka, tym większa szansa, że terapeuta właściwie dobierze odpowiedni lek, a poprawa stanu zdrowia będzie spektakularna.
Homeopatyczne leki konstytucjonalne
Szczególnie ważne jest zebranie szczegółowych informacji na temat pacjenta przy doborze tzw. leku konstytucjonalnego. Pod pojęciem konstytucji rozumie się zespół cech anatomicznych i fizjologicznych danego pacjenta oraz jego uwarunkowania dziedziczne.
Na typ konstytucjonalny składają się zatem:
- cechy anatomiczne (budowa ciała)
- określone reakcje fizjologiczne
- cechy charakteru uwydatniające się w kontaktach międzyludzkich
- cechy definiujące osobowość
- określony temperament
Pewne typy konstytucjonalne będą wykazywały predyspozycje do określonych chorób, tzw. chorób konstytucyjnych.
Określenie „konstytucja” jest o tyle skomplikowane, że w zasadzie rzadko spotyka się czystą konstytucję u danego pacjenta. Zazwyczaj jest to typ mieszany, co wynika z uwarunkowań środowiskowych, genetycznych, rodzinnych i wielu innych.
Czasami trudno jest więc jednoznacznie określić konkretną konstytucję u pacjenta. W homeopatii znanych jest wiele typów konstytucjonalnych, którym odpowiadają określone specyfiki. Z reguły są to „wielkie” leki homeopatyczne, zwane polikrestami, które w swoim obrazie mają setki objawów.
Szukając leku konstytucjonalnego, dobieramy objawy prezentowane przez danego pacjenta do objawów znajdujących się w obrazie danego leku. Dlatego tak istotne jest szczegółowe zebranie wywiadu homeopatycznego, który pomoże ustalić najwyższe podobieństwo objawów pacjenta i leku.
Należy podkreślić, że wyróżnienie typów konstytucjonalnych stanowi tylko pewną pomoc w doborze leku. Rzadziej kierujemy się cechami wyglądu zewnętrznego pacjenta (np. kolor włosów, otyłość), większe znaczenie ma zachowanie się pacjenta i cechy jego charakteru.
Dobór leku konstytucjonalnego jest ściśle związany z indywidualizacją terapii, zasadą podobieństwa oraz całościowym podejściem do pacjenta (holistycznym). Lek taki będzie działał na cały organizm – na poziomie fizycznym, emocjonalnym i psychicznym.
Holistyczne podejście do pacjenta
Powszechnie wiadomo, że „całość to coś więcej niż tylko suma poszczególnych części”. Dlatego człowieka należy traktować jako całość i w leczeniu brać pod uwagę nie tylko chore organy (leczenie organotropowe), lecz wszystkie inne płaszczyzny, na których przejawia się jego choroba (leczenie całościowe). Do takiego sposobu leczenia potrzebny jest właśnie lek konstytucjonalny.
Zadaniem takiego leku jest wyleczenie dolegliwości, z którą pacjent aktualnie zjawia się u lekarza, ale również wyregulowanie lub usunięcie innych zaburzeń, na które jest podatny z racji swojej konstytucji.
Na przykład główną dolegliwością pacjenta jest egzema i z tym problemem przychodzi do gabinetu homeopatycznego. Homeopata – po zebraniu szczegółowego wywiadu – dobiera lek konstytucjonalny. Lek ten ma nie tylko złagodzić i wyleczyć egzemę, lecz także będzie oddziaływał na inne dolegliwości pacjenta na różnych poziomach, np. złagodzi bóle żołądka, usunie zaparcia i ureguluje wybuchowy temperament i skłonności do gniewu.
Kiedy leczenie homeopatyczne jest skuteczne, a kiedy nie?
W przypadku większości prostych, ostrych infekcji, np. górnych dróg oddechowych, zastosowanie dobrze dobranych leków homeopatycznych może zapobiec dalszemu rozwojowi choroby, co pozwala uniknąć bądź ograniczyć stosowanie silnych leków chemicznych.
Leczenie homeopatyczne prowadzone pod kontrolą specjalisty jest skuteczne także w zdecydowanej większości infekcji wirusowych, urazów, zaburzeń emocjonalnych i behawioralnych, wielu schorzeń przewlekłych, jak między innymi alergie, choroby krążenia, migreny, oraz bardzo wielu innych dolegliwości.
Są jednak sytuacje, gdy medycyna alopatyczna, zwana konwencjonalną, jest niezastąpiona:
- Poważne urazy: złamaną nogę trzeba nastawić i unieruchomić (ale można jednocześnie zastosować homeopatię, która pomoże przyspieszyć proces zrastania się kości i skrócić czas rekonwalescencji), głęboką ranę także należy zszyć i zatamować krwotok (tu również warto sięgnąć po homeopatię, dzięki której rana będzie goiła się lepiej i nie pozostawi po sobie rozległej blizny).
- Schorzenia onkologiczne, w których konieczne jest np. chirurgiczne wycięcie zmiany nowotworowej i zastosowanie radioterapii lub chemioterapii (homeopatia jednak potrafi znacznie złagodzić ich działania uboczne oraz poprawić stan psychiczny pacjenta).
- Poważne infekcje bakteryjne: wymagają leczenia antybiotykami (homeopatia zmniejszy ryzyko powikłań występujących podczas tej obciążającej organizm terapii i przyspieszy powrót do zdrowia).
- W stanach zagrożenia życia: wstrząs, złamanie kręgosłupa, udar, zawał serca itp., ale i w tych przypadkach, nawet czekając już na pogotowie, można skorzystać z homeopatii, która wzmocni chorego i pomoże mu w szybszym powrocie do zdrowia.
