Spis treści
Kobiety nie potrafią głęboko oddychać?
My, kobiety, nie umiemy prawidłowo oddychać. Podczas gdy mężczyźni oddychają głęboko, uruchamiając przy tym mięsień brzucha (przeponę), my wdychamy powietrze płytko i powierzchownie. Czy wiecie, że w środowisku medycznym jeszcze do niedawna panowało przekonanie, że to naturalny stan? Że kobieta z racji swej budowy anatomicznej, w ogóle nie potrafi oddychać przeponowo, tylko piersiowo? Ogromny błąd!
Błąd, który ma do dzisiaj konsekwencje. Bowiem głęboki, świadomy oddech działa jak lekarstwo – uspokaja, dodaje odwagi i pewności siebie. Jeśli się go nauczycie, zachowacie spokój i opanowanie nawet w trudnych sytuacjach życiowych. W ciąży taka umiejętność jest na wagę złota.
Oddychanie przeponowe na stres w ciąży
Oto co o oddechu przeponowym mówi Wojciech Eichelberger:
Oddech brzuszny i silna przepona dają poczucie oparcia w sobie, siły, nieustraszoności, zdolności do walki i obrony. (…) Jest także czynnikiem łagodzącym stres. Można znaleźć mnóstwo badań naukowych dowodzących, że ten sposób oddychania przełącza cały nasz system nerwowy ze stanu mobilizacji, w stan regeneracji. Jest wręcz niezbędny do tego, żeby znaleźć się w stanie relaksu, gwarantuje lepszą kontrolę emocji.
Jeśli kobieta tego nie potrafi, jest stale spięta i poddenerwowana – częściej popełnia błędy.(…) Rzadko się o tym mówi. Tymczasem, moim zdaniem, oddychanie przeponowe jest tak ważne dla poczucia pewności siebie i spokoju, że powinno się go uczyć dziewczynki już w szkołach podstawowych np. podczas lekcji WF.
Mocna przepona jest ważna także z innego powodu: jest mięśniem uruchamianym podczas krzyku, płaczu i parcia. Jest niezbędna podczas akcji porodowej – wypycha dziecko na świat.
Położna woła: Przyj! A kobieta nie bardzo wie, co ma robić, bo jej mięsień przeponowy po pierwsze jest słaby, a po drugie ona przecież nie umie nim zarządzać. Jeśli chce zgiąć rękę czy nogę – robi to bez problemu. Ale dlatego, że na co dzień używa odpowiednich mięśni i mózg potrafi przekazać sygnał ruchu tam, gdzie trzeba. A jeśli nie używa przepony, to jakim cudem miałaby ją teraz uruchomić?
Tymczasem każda położna wie, jak ważne podczas porodu jest oddychanie przeponowe: jeśli kobieta posiadła tę umiejętność, poród będzie postępował szybciej, i mama i dziecko będą lepiej dotlenieni, a ból słabszy. Dlatego tak ważne jest, żeby kobiety ćwiczyły oddychanie przeponowe.
Ciśnienie w ciąży – jakie jest prawidłowe?
Oddychanie przeponowe – jak oddychać przeponą?
Kładziemy się wygodnie na plecach, nogi uginamy w kolanach, stopy opieramy o podłoże. Jedną dłoń kładziemy na klatce piersiowej (na mostku), a drugą na pępku, czyli tam, gdzie akcja przepony i związany z nią ruch brzucha są najbardziej wyczuwalne.
Robimy nosem wdech i obserwujemy, która dłoń się unosi. Jeśli ta na piersiach, to znaczy, że oddychamy piersiowo. Postarajmy się więc, robiąc wdech, wypychać unoszącym się brzuchem tę drugą dłoń.
Powtarzamy po ok. 30 razy dziennie, żeby taki sposób oddychania stał się z czasem nawykowy.
Stres w ciąży – jak jeszcze go rozładować?
Jesteś tak zdenerwowana, że nie jesteś w stanie położyć się i oddychać? Idź na spacer albo potłucz talerze! Kiedy przyszła mama czuje się zestresowana, czegoś się boi albo jest wściekła, powinna odreagować szkodliwe dla zdrowia emocje najlepiej poprzez ruch. Gdy się ruszamy nasz organizm pozbywa się adrenaliny, mięśnie spalają cukier, co odblokowuje układ odpornościowy i otwiera drogę do efektywnej, głębokiej regeneracji – szczególnie spokojnego snu w nocy.
A więc nie tylko się rozluźniamy i uspokajamy, ale lepiej śpimy. Regularna, sensownie przemyślana aktywność fizyczna jest więc dla kobiet w ciąży wręcz niezbędna. (…)
Zresztą każda czynność, która pozwoli odreagować negatywne emocje jest jak najbardziej wskazana.
Co kto lubi:
- można potrzaskać filiżankę
- wykrzyczeć kilka najgorszych wulgaryzmów, jakie przyjdą do głowy
- potargać gazetę
- walić w poduszkę albo w worek treningowy (warto go zawczasu powiesić w kącie pokoju)
Kobiety w ciąży często boją się, że jeśli zaczną w taki gwałtowny sposób wyrażać swój gniew czy frustrację, to zaszkodzą dziecku. A jest wręcz przeciwnie! Jeśli targających nami emocji nie wyrzucimy z siebie, tylko stłumimy, udamy, że ich nie ma – zamiast eksplozji, dojdzie do implozji. I to dopiero może się okazać szkodliwe dla dziecka. O jednej tylko rzeczy należy pamiętać, zwłaszcza w drugiej połowie ciąży – wyrażajmy te emocje w sposób bezpieczny, żeby się nie uderzyć, nie zranić, nie upaść. Poza tym wszystkie chwyty dozwolone.
Cały wywiad z Wojciechem Eichelbergerem, psychologiem i psychoterapeutą, przeczytasz w książce Doroty Mirskiej-Królikowskiej „CUDowne 9 miesięcy”. Kup książkę na naszym portalu.
