Strona główna Medycyna naturalnaZiołolecznictwoZioła Podagrycznik pospolity – właściwości, zastosowanie, skutki uboczne

Podagrycznik pospolity – właściwości, zastosowanie, skutki uboczne

autor: Marzena Bartoszuk Data publikacji: Data aktualizacji:
Data publikacji: Data aktualizacji:

Podagrycznik pospolity – utrapienie działkowiczów, czy cenna dla zdrowia roślina lecznicza? Jedno i drugie, choć z przewagą drugiego! Sprawdź, jakie właściwości ma ten powszechny chwast, jakim jest podagrycznik, jak jeść jego liście oraz do czego wykorzystać wyciąg alkoholowy z podagrycznika.

Strona główna Medycyna naturalnaZiołolecznictwoZioła Podagrycznik pospolity – właściwości, zastosowanie, skutki uboczne

Podagrycznik pospolity na podagrę i stawy

Czy wiesz, skąd wzięła się nazwa podagrycznik? Od wieków w medycynie ludowej ziele to stosowane było jako lek na podagrę, czyli dnę moczanową (inna nazwa to artretyzm). Ta choroba, dość częsta zwłaszcza wśród mężczyzn po pięćdziesiątce, objawia się ostrym zapaleniem stawów, przebiegającym z silnym bólem, który często zaczyna się od dużego palca u stopy.

Podagra spowodowana jest odkładaniem się w stawach kryształków kwasu moczowego, a podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria L.) zawiera związki czynne zaliczane do poliacetylenów, które obniżają jego poziom we krwi i zmniejszają dolegliwości bólowe stawów. Ale to nie wszystkie cenne właściwości podagrycznika. Co jeszcze warto wiedzieć o tej roślinie? Oto najważniejsze informacje!

Podagrycznik – jak wygląda kurza stopka?

Wygląd tej powszechnie występującej w Polsce rośliny najlepiej oddaje ludowa nazwa tego ziela, czyli “kurza stopka” – właśnie taki kształt ma liść podagrycznika. To mocno rozrośnięte, pełzające po ziemi kłącze o trójlistkowych rozgałęzieniach. Od maja do września na końcach pędów pojawiają się drobne białe kwiaty. Jest to roślina bardzo żywotna – wystarczy niewielki fragment kłącza, by wkrótce rozprzestrzeniła się ona w całym ogrodzie.

Jadalne chwasty na talerzu

Podagrycznik – właściwości lecznicze

Podagrycznik na stawy, to tradycyjne zastosowanie tej rośliny. Jest to też chyba jego najbardziej znane działanie lecznicze. Ale oprócz tego podagrycznik ze względu na dużą zawartość potasu, ma właściwości diuretyczne (moczopędne) – sprzyja odtruwaniu organizmu i wspomaga oczyszczanie go ze zbędnych produktów przemiany materii. Ma też sporo żelaza, miedzi, manganu i boru.

Udowodniono także jego właściwości przeciwzapalne, a obecnie trwają badania nad wykorzystaniem go w leczeniu nowotworów.

Podagrycznik pospolity – zastosowanie

Jest sporo możliwości wykorzystania tego ziela, zarówno w domowej apteczce, jak i w kuchni.

Herbata z podagrycznika

Jest zalecana w przypadku podagry, hemoroidów, stanów zapalnych nerek i pęcherza moczowego, a także pomocniczo w leczeniu kamicy nerkowej. Herbata z podagrycznika to także dobry sposób na uregulowanie przemiany materii, a niedawno okazało się, że ma ona także działanie uspokajające i przeciwzapalne. 

Jak często pić podagrycznik? Napar z 1 łyżeczki suszonych liści zalanych szklanką wrzątku i parzonych pod przykryciem (ok. 15 minut) można pić 3-4 razy dziennie.

Świeży liść podagrycznika

Warto przykładać liście podagrycznika na otarcia i rany, co przyspiesza ich gojenie się.

Sok wyciśnięty z liści podagrycznika

Z kolei sok z liści bywa stosowany na oparzenia, można nacierać nim obolałe stawy oraz miejsca po ukąszeniach owadów. 

Podagrycznik ma także zastosowanie w kuchni. Smak jego liści jest łagodny, lekko gorzkawy. Ma sporo składników mineralnych. Co ciekawe, w Polsce jego wykorzystanie w celach kulinarnych zostało dawno zapomniane, za to w Niemczech nadal zbierany jest na tzw. zieloną zupę.

Jak jeść podagrycznik?

Wiosną najlepiej dodawać podagrycznik do różnego rodzaju sałatek na surowo, najlepiej w towarzystwie szpinaku czy rukoli. Latem i jesienią można dodawać gotowane lub duszone liście podagrycznika do placuszków czy makaronu. Zupę (inaczej barszcz) zwykle robi się z młodych liści wraz z łodygami (nieco podobnie jak zupę szczawiową). Można także zrobić pesto z podagrycznika miksując młode liście z dodatkiem czosnku i oliwy.

Zimą warto pić napary z suszonego podagrycznika (łyżeczkę na szklankę wrzątku), bądź robić z nich okłady na bolące stawy.

Piotr Ciemny: pokochaj chwasty w kuchni

Podagrycznik – przepisy

Letnia lemoniada z podagrycznikiem

Do litra soku jabłkowego włóż mały pęczek liści lub kwiatów podagrycznika, pozostaw na ok. 2 godziny. Dodaj wodę mineralną i sok z cytryny do smaku (1).

Ocet z podagrycznika i wyciąg alkoholowy z podagrycznika

Świeże listki podagrycznika można zalać octem jabłkowym lub alkoholem (najlepiej 40 proc.) – tak, by płyn pokrył całe ziele. Całość szczelnie zamknij np. w słoiku i odstaw na 2-3 tygodnie. Potem zlej i trzymaj w lodówce. Pij po ok. 50 ml 2 razy dziennie przy dnie moczanowej.

Podagrycznik – skutki uboczne i przeciwwskazania

Zdarzają się skutki uboczne podagrycznika, choć występują one bardzo rzadko i głównie dotyczą alergików (może pojawić się wyprysk kontaktowy lub podrażnienie skóry). Podagrycznik uważa się za roślinę bezpieczną dla zdrowia, jeśli stosowany jest w umiarkowanych ilościach. 

Więcej informacji:

  1. Karin Greiner „Superfood z ogrodów, łąk i lasów”
  2. http://www.postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2014/11/pf_2012_244-249.pdf
  3. http://www.czytelniamedyczna.pl/4277,podagrycznik-pospolity-aegopodium-podagraria-l.html
Czy ten artykuł był pomocny?
TakNie

Podobne artykuły