Wyobraź sobie świat bez doceniania. Ciebie, innych, czegokolwiek. Jaka wizja pojawia Ci się przed oczami? Smutek i rozpacz. Dla mnie to obraz szary, bezbarwny, bez życia i kolorów.
Spis treści
Feria emocji
W tym dziwnym czasie, który teraz przeżywamy, mogą pojawiać się różne emocje i fazy. Od szoku i niedowierzania, złości, frustracji, smutku, przez spokój po ciekawość i euforie, że wszystko można zmienić i teraz jest ten dobry czas. Obserwuje reakcje ludzi wokół. Sama też im podlegam.
Ktoś żywiołowo próbuję przeorganizować pracę, ktoś czerpać z czasu otrzymanego „w prezencie”, ktoś mierzy się na pierwszej linii pracując w służbie zdrowia, ktoś ubolewa nad niezrealizowanymi planami, kto inny pogrąża się w myśli, że wszystko jest bez sensu. Epidemia trwa, a nawet jak obostrzenia będą mniejsze, to sytuacja może się przeciągnąć. Stąd pomysł na przekazanie pigułki wiedzy na temat dobroczynnego wpływu praktykowania wdzięczności na nasz dobrostan. Po co?
Work-life balance – jak odnaleźć równowagę?
Wdzięczność – zmień nastawienie
Z prac różnych badaczy wynika, że nasze nastawienie może mieć kluczową rolę w osiąganiu sukcesów, sięganiu po czy podtrzymywaniu uczucia szczęścia. Ba! Nawet zdrowienia organizmu na poziomie fizycznym. Czemu akurat teraz się tym zajmować? Kiedyś usłyszałam taką poradę, że warto medytować codziennie przez piętnaście minut. A jeśli nie ma się czasu, to warto medytację wydłużyć do godziny. Z wdzięcznością jest podobnie.
Warto ją wprowadzić do codziennej praktyki i wyrobić sobie mięsień wdzięczności. Chyba że uznamy, że nie mamy do tego głowy i serca teraz (samej jest mi trudniej mieć dostęp do wdzięczności w sytuacji, która jest wyzwaniem). To sygnał, że tym bardziej warto poćwiczyć.
Ktoś, czytając to, może pomyśleć: ale za co tu być wdzięcznym? Moja praca jest niepewna, od miesiąca siedzimy w izolacji, dzieci nie mają normalnych zajęć, a środki do życia topnieją. To są myśli, do których masz prawo. I one pewnie są w dużej mierzę o potrzebie stabilności, bezpieczeństwa i przewidywalności.
A teraz zrób mały eksperyment i przeczytaj to samo oczami wdzięczności: Jest dobrze, bo wciąż mam pracę, mamy dach nad głową, spędzamy miesiąc w odosobnieniu i mamy szanse na wzmocnienie relacji rodzinnych, jesteśmy zdrowi i nadrobimy zaległości, jeśli takie będą oraz znajdziemy sposób na zarabianie – jak nie ten, to inny.
Zanim zaczniesz analizować, zwróć uwagę na to, jak się czujesz czytając pierwszy i drugi fragment tekstu.
Kwestia semantyki
Znajoma ostatnio opublikowała w portalu społecznościowym, że woli myśleć o tym, że żyje obecnie w odosobnieniu, a nie izolacji. Jaka jest różnica? Niby to tylko słowa, a jednak robią różnice. Izolacja jest narzucona. Odosobnienie daje większe poczucie swobody i wyboru. To są te subtelności, które robią różnice i wpływają na nastawienie i dobrostan. Nie bagatelizuj ich. Doceń. Wyraź wdzięczność.
Dobry nastrój – jak go sobie poprawić?
Docenianie jest ważne
Pracuje dużo z managerami i zauważyłam, że w świecie, gdzie ulepsza się wszystko zawsze i nieustannie, brakuje miejsca na celebrowanie sukcesów czy praktykę wdzięczności. Można z tą tezą polemizować. Tak, owszem, są bonusy, systemy doceniania, awanse, gale, nagrody, pochwały. Często w tych systemach czegoś brakuje, aby człowiek poczuł się dobrze. A tym elementem brakującym jest iskierka życia.
Puste dziękuję nie równa się dziękuję przepełnionym życiem. I myślę, że każdy z nas miał niejedną taką sytuację i potrafi rozpoznać, kiedy otrzymuje docenienie z ta iskrą, która powoduje szczęście, a kiedy to tylko puste słowa, bo tak należy, wypada, trzeba.
„Kiedy wiemy, jak przyjąć i wyrazić wdzięczność, daje nam to ogromną energię do kontynuowania wysiłków zmierzających do zmian.” tak pisał Marshall B. Rosenberg, twórca metody Porozumienia bez Przemocy (PbP), w książce „To, co powiesz, może zmienić świat”.
W PbP wdzięczność jest niczym innym jak celebracją życia. Nawet kiedy jesteśmy w sytuacji trudnej, to jest to umiejętność nazwania tego, co nam służy i jakie potrzeby mamy zaspokojone w danej sytuacji.
Przyjmować docenienie, dawać docenienie, wyrażać wdzięczność za to co jest – to nic innego, jak praktyka wdzięczności do której zapraszam.
Jak radzić sobie z napięciem, niepokojem i izolacją w czasach pandemii?
Jak możesz dawać docenienie?
Człowiek to istota społeczna. Potrzebuje odbicia w kimś i informacji zwrotnej, że to co robi ma sens i wartość. Następnym razem, kiedy zechcesz pochwalić dziecko, partnera, współpracownika, wyraź swoje uznanie w nieco innej formie.
- Co dla Ciebie oznacza to, co dana osoba zrobiła – dlaczego to ważne i sprawia, że czujesz się dobrze? Co sprawia, że dany czyn wzbogaca Twoje życie (mówiąc nomenklaturą PbP)?
- Jakie Twoje potrzeby dzięki temu zostały zaspokojone?
- Jakie przyjemne uczucia Ci w związku z tym towarzyszą?
Przykładowo – Spodobało mi się, że zrobiłeś dzisiaj obiad i zająłeś się dziećmi. Pozwoliło mi to odpocząć od codziennych obowiązków i skończyć pracę. Ważne są dla mnie współpraca, skuteczność, łatwość. Doceniam to, co zrobiłeś. I jest mi z tym przyjemnie, lekko i spokojnie.
Jak przyjmować docenienie?
Przypomnij sobie sytuacje, w której ktoś w Twojej obecności otrzymał komplement. Z jakimi reakcjami spotkałaś/eś się do tej pory? Moje obserwacje to negowanie – „a nie, to nic takiego”, posponowanie – „ach, ta bluzka, ona jest stara”, obrona – „przestań już, bo się wstydzę”.
Pamiętaj, że nie musisz zasługiwać na uznanie. Jak ktoś chce Ci je dać, potraktuj je jak najlepszy prezent i przyjmij z otwartym sercem. Jeśli zauważysz krytyczne myśli, odsuń je na bok, przynajmniej na jakiś czas. Pozwól słowom uznania wylądować i pozwól sobie poczuć wdzięczność.
Jak wyrażać wdzięczność za to, co jest?
Zatrzymaj się na chwilę i rozejrzyj. Zastanów, co ma dla Ciebie wartość. Pomyśl o rzeczach oczywistych, jak to że słońce wstaje codziennie rano, jak i takich, które mogą być zaskoczeniem, jak telefon zza oceanu dawno nie widzianego przyjaciela. To Ty nadajesz rzeczom znaczenia. Pozwól sobie też się zaskoczyć, uzupełniając poniższą listę własnymi przykładami i dopisując do niej co najmniej jedną nową rzecz codziennie.
Medytacja wdzięczności – jak ją praktykować pokazuje Małgorzata Mostowska, joginka i nauczycielka jogi.
Za co możesz dziękować w dobie koronawirusa?
- Dłuższy sen
- Czas z rodziną
- Wolniejsze poranki
- Solidarność sąsiedzką
- Możliwość powrotu do nauki języka
- Żarty w kolejce do apteki
- Wiosnę, która przyszła, jak co roku
- …………….
- ……………..
- ………………
Niedawno spacerując bielańskimi ulicami mijałam zamknięty lokal, w którym są sprzedawane rzeczy ręcznie robione i z małych lokalnych manufaktur. Jakie było moje zaskoczenie, kiedy na drzwiach zobaczyłam kolorowe karteczki odręcznie wypisane przez klientów i fanów tego miejsca. „Dziękujemy, że jesteście, wracajcie szybko, kochamy Was, tęsknimy”. Bardzo poruszający i budujący widok. Taki, za który byłam i jestem wdzięczna. Wdzięczność – czasem tak niewiele trzeba, a robi tak dużą różnicę.
„Reasumując – praktykowanie wdzięczności pozwala nam podnieść samoocenę, uświadomić sobie własną siłę, potrzebną do radzenia sobie z codziennymi stresującymi sytuacjami, przygnębieniem oraz niepokojem. Pomaga także ograniczyć narzekanie i zastąpić je docenianiem oraz zwiększyć poziom odczuwanego szczęścia.” – tak o wdzięczności piszą Vesna Lorenc i Joanna Berendt w Alfabecie empatii.
Wiersz ks. Twardowskiego wdzięczność
Wdzięczność
ksiądz Jan Twardowski
Jest taka wdzięczność kiedy chcesz dziękować
lecz przystajesz jak gapa bo nie widzisz komu
a przecież sam nie jesteś płacząc po kryjomu
Niewidzialny jest z tobą co jak kasztan spada
jest taka wdzięczność kiedy chcesz całować
oczy włosy niewidzialne ręce
powietrze deszcz co chlapie
zimę saneczki dziecięce
dom rodzinny co spłonął z portretem bez ucha
rozstania niby przypadkowe
kiedy żyć nie wypada a umrzeć nie wolno
jest taka wdzięczność kiedy chcesz dziękować
za to że niosą ciebie nieznane ramiona
a to czego nie chcesz najbardziej się przyda
szukasz w niebie tak tłoczno i tam też nie widać.
Social distancing – jak odkryć korzyści z izolacji?
