Spis treści
Astrologia na dworach i uniwersytetach
To astrologia była nazywana „wiedzą królewską”, ponieważ nielicznych wówczas astrologów można było znaleźć jedynie na dworach królów i władców. Astronomia była jedynie jej „pomocnicą”. Wielcy astronomowie (Kopernik, Galileusz, Kepler) zajmowali się jednocześnie astrologią, która miała duże znaczenie wśród najwyższych warstw społecznych i była ceniona jako nauka.
Do XVIII wieku katedry astrologii istniały na wielu uniwersytetach. Ponieważ jednak używano jej głównie do przepowiadania przyszłości lub prognozowania pogody, a błędne przepowiednie mogły skończyć się nawet śmiercią astrologa, ci ostatni dbali o to, aby były one dość niejasne i enigmatyczne oraz trudne do interpretacji. Dlatego astrologia została z czasem usunięta z uczelni i zepchnięta poza margines oficjalnie uznanych nauk przyrodniczych i matematycznych.
W starożytnych Chinach astrologia stworzyła 28-dniowy kalendarz księżycowy oraz opisała pas zodiakalny na nieboskłonie. Chińscy astrolodzy już tysiące lat temu zauważyli kometę Halleya oraz plamy na słońcu. Zodiak chiński wraz ze swoimi charakterystycznymi postaciami zwierzęcymi powstał jeszcze przed naszą erą.
Astrologia chińska
Astrologia chińska jest inaczej zwana „ba zi” i przypisuje się ją trzem starożytnym mędrcom chińskim:
- Żółtemu Cesarzowi Huang Di
- królowi Wenowi
- Konfucjuszowi
Od czasów antycznych do dzisiaj z horoskopu chińskiego korzysta się we wszystkich dziedzinach życia. Jest on używany do przepowiadania wydarzeń, projektowania kariery, prorokowania stanu zdrowia. Określa relacje z rodziną, pomaga w wyborze współmałżonka czy wspólnika w pracy.
Chińczycy rozwinęli bardzo szczegółową wiedzę w dziedzinie astronomii. Kalendarz chiński składa się z 12 miesięcy księżycowych, a w roku przestępnym z 13. Chiński nowy rok ma swój początek w drugim nowiu po przesileniu zimowym i z reguły przypada na koniec stycznia/początek lutego. Od najdawniejszych czasów stanowi on najważniejsze święto państwowe, są to dni wolne od pracy i oznaczają początek wiosny. W tradycyjnym chińskim kalendarzu upływ czasu jest mierzony okresami 60-letnimi, które odpowiadają zachodniej idei wieku.
Obliczanie lat w kalendarzu chińskim rozpoczęto w czasach Żółtego Cesarza – Huang Di, przeszło 4500 lat temu. Wtedy to pięć głównych planet: Merkury, Wenus, Mars, Jowisz i Saturn można było zobaczyć w jednej linii ze Słońcem i Księżycem. Stanowi to początek obliczania czasu w chińskim kalendarzu. Bieżący „chiński wiek” rozpoczął się w 1984 roku i potrwa do 2044 roku.
Astrologia chińska ma jednak również wpływ na prognozowanie naszych uwarunkowań zdrowotnych, co ma znaczenie w medycynie chińskiej. Osoba biegła w określaniu koniunktur, jakie miały miejsce w momencie naszej daty urodzenia (dzień, miesiąc i rok) jest w stanie określić, który narząd organizmu może być osłabiony i wymaga największej troski i wzmacniania, a który jest silny i nie przysporzy nam zmartwień. Może także pokusić się o zdefiniowanie pewnych cech charakteru, zależnych od daty przyjścia na świat.
Zobacz także: Po co chodzimy do wróżek? Czy naprawdę wierzymy w ich przepowiednie?
Powiązane energie ziemi i nieba
Zgodnie z założeniem myśli chińskiej niebo ma przejaw yang, zaś ziemia yin (sprawdź, czym jest yin i yang). Podobnie liczby nieparzyste są yang, natomiast parzyste yin. Energie pochodzące z nieba nazywane są „niebiańskimi pniami” i jest ich 10 (2 razy 5 – liczba nieparzysta), energie ziemskie noszą nazwę „ziemskich konarów” i jest ich 12 (2 razy 6 – liczba parzysta).
Ponieważ człowiek istnieje pośrodku, między ziemią a niebem, oba rodzaje energii będą miały zasadnicze oddziaływanie na wszystkie aspekty jego życia. Te połączone wpływy nieba i ziemi definiują energetykę każdego roku w ten sposób, że każdy rok chiński ma przypisany do siebie określony pień i określony konar. Każdy cykl rozpoczyna się kombinacją pierwszego pnia z pierwszym konarem, a ponieważ potrzeba 60 lat, żeby cykl się rozpoczął od nowa, to w kalendarzu chińskim upływ czasu jest mierzony okresami 60-letnimi.
W starożytności zaobserwowano także, że poza Słońcem i Księżycem, które definiują rytmy dobowe i roczne, istnieje na niebie pięć planet, nieustannie zmieniających swoje pozycje. Na podstawie obserwacji położenia owych planet w stosunku do Słońca, przepowiadano konfiguracje zdrowotne i rokowania medyczne. Stąd też wzięło się pojęcie „pięciu elementów”:
- ziemi (Saturn)
- drzewa (Jowisz)
- ognia (Mars)
- metalu (Wenus)
- wody (Merkury)
Co więcej, starożytni Chińczycy powiązali poszczególne niebiańskie pnie z konkretnymi elementami, np. pień pierwszy jest związany z ziemią, pień drugi z metalem, pień trzeci z wodą i tak po kolei. Każdy narząd również ma związek z danym elementem – wątroba z drzewem, ogień z sercem, płuca z metalem, nerki z wodą, a śledziona z ziemią – oraz z porą roku.
Każda pora roku w pierwszej swojej połowie na charakter yang i silną energię, podczas gdy w drugiej połowie jest yin i jej energia słabnie, w związku z czym dany narząd jest silniejszy w pierwszej połowie przypisanej mu pory roku, a słabszy w drugiej.
W połączeniu z faktem, że 10 pni określa główne cechy każdego roku chińskiego, i że siła danego elementu zależy od rodzaju pnia, oznacza to możliwość przewidzenia, jakie problemy zdrowotne będą dotyczyć osoby, która się w danym roku i w danej porze urodziła. Zatem 10 niebiańskich pni opisuje narastanie i opadanie energii pięciu pór roku oraz jest wyrazem aktywności pięciu planet – pięciu elementów.
Natomiast energie ziemskie są reprezentowane przez 12 konarów. Odnoszą się one do ruchu ziemi wokół własnej osi oraz ruchu obrotowego ziemi wokół Słońca, co daje 12 godzin chińskich (zegar narządów) oraz 12 miesięcy w roku.
Szczególna konfiguracja pni i konarów w dniu urodzenia danej osoby będzie nadawać jej specyficzną energię i warunkować pewne cechy. Te aspekty energetyczne mają za zadanie nie tylko opisywanie cech charakteru człowieka, jego predyspozycji i zdolności, lecz również służą zrozumieniu różnych zaburzeń energetycznych na poziomie poszczególnych narządów i mogą być cenną wskazówką w terapii i ochronie zdrowia.
Zatem rok, miesiąc, dzień i godzina przyjścia na świat są podstawą do wyliczenia specyficznej konfiguracji energetycznej i ustalenia tak zwanego horoskopu dla danego człowieka. Wiąże się to z chińską koncepcją, iż makrokosmos (wszechświat) ma swoje odbicie w mikrokosmosie (człowiek), więc to, co się dzieje na niebie będzie się odzwierciedlało także w naszym ciele.
To w istocie dość skomplikowany system, lecz mądrość chińska uporządkowała go w swych starożytnych dziełach i przekazała tę wiedzę w postaci opisu szeregu zależności między ruchem planet, położeniem planet względem Słońca i natężeniem ich energii, a wpływem tych kosmicznych czynników na ziemię i człowieka.
Ponieważ w kalendarzu chińskim czas liczy się cyklami 60-letnimi, wyznaczanymi przez kombinacje 10 pni i 12 konarów, a z wyliczeń wynika, że pierwszym rokiem bieżącego cyklu był rok 1984, pień pierwszy (pierwszy w 60-letnim cyklu) będzie zatem związany z rocznikiem, który kończy się cyfrą 4, pień drugi oznacza lata kończące się na 5 itd. Na tej podstawie ustalono pewne uniwersalne informacje dotyczące predyspozycji osób urodzonych w poszczególnych latach.
Feng shui – jak urządzić dom, by zapewnić sobie zdrowie i pomyślność
Rok urodzenia a osobowość
I tak – osoby urodzone w latach kończących się na 4 – pień 1 – są dobre w inicjowaniu przedsięwzięć, chociaż nie zawsze są w stanie je ukończyć. Mają potencjał do bycia dobrymi przywódcami.
Osoby z roczników zakończonych piątką – pień 2 – mają silne poczucie sprawiedliwości oraz moralnego kodeksu postępowania. Łatwo oceniają, co jest dobre i złe, właściwe i niewłaściwe. Potrzebują dużo ruchu i aktywności fizycznej, ponieważ to sprzyja dobrej kondycji ich wątroby.
Pień 3 odpowiada rocznikom zakończonym szóstką. Te osoby cechuje silnie rozwinięta intuicja; poza tym mają tendencję do matkowania innym, do żywienia i wspierania innych osób. Jeśli postępują zgodnie ze swoją intuicją, mogą osiągnąć mądrość życiową i wysoko rozwiniętą świadomość.
Lata kończące się na 7 to pień 4. Osoby urodzone w tych latach podlegają wpływom ognia i drzewa, mogą być zatem bardzo gwałtowne i emocjonalne, ale również bardzo szczere. Cechują się empatią, która umożliwia im wgląd w uczucia innych ludzi.
Roczniki kończące się na 8 oznaczają pień 5. Osoby te odznaczają się albo pracowitością i wytrwałością albo wręcz przeciwnie – mogą być leniwe i niedbałe. Mają tendencję do bycia twórczymi i mogą wykazywać inklinacje artystyczne lub też pociąg do religii i duchowości.
Pień 6 to lata zakończone dziewiątką. O ludziach urodzonych w tych latach mówi się, że brakuje im wewnętrznego lidera, w związku z tym szukają go na zewnątrz. Troszczą się o innych, są przyjacielscy i życzliwi, często wybierają zawody związane z opieką nad kimś. Poszukują wygody i preferują raczej pozostawanie w tym samym miejscu. Gdy muszą dokonać zmiany, zwykle bywa ona radykalna.
Pień 7 rządzi rocznikami kończącymi się na 0. Osoby urodzone w tych latach posiadają fizyczne uwarunkowania, które umożliwiają im ciężką pracę fizyczną. Z czasem ich mięśnie mają tendencję do sztywnienia. Charakteryzują się łatwością w wydawaniu pieniędzy, szybkim zapamiętywaniem faktów oraz zdolnością do dostrzegania i klasyfikowania szczegółów.
Osoby urodzone w latach zakończonych jedynką przynależą do pnia 8. Mają one silną wolę i są bardzo niezależne. Mają także zdolność do głębokiego odczuwania na poziomie emocjonalnym oraz potencjał do osiągnięcia mądrości.
Pień 9 odpowiada rocznikom kończących się liczbą 2. Ludzie, którzy przyszli na świat w tych latach są bardzo wszechstronnie uzdolnieni, odznaczają się umiejętnością rozróżniania tego, co jest dla nich dobre i tego, co jest dla nich złe. Są kreatywne na poziomie ciała, dobrze sprawdzają się w tańcu, balecie i ogólnie w ruchu i aktywności fizycznej.
Roczniki zakończone trójką to pień 10. Osoby w nich urodzone są bardzo pracowite, a także twórcze. Kierują się często intuicją. Bywa, że mają trudności, aby funkcjonować według standardowych reguł i prowadzić „normalny” tryb życia, co zużywa ich energię. Dlatego mogą być wyczerpane z powodu przepracowania i braku odpoczynku.
Z punktu widzenia medycyny chińskiej każdy pień odpowiada konkretnemu narządowi, na podstawie roku urodzenia można poniekąd wywnioskować, który z organów u danego człowieka jest silny, a który cechuje się podatnością na niedomagania. Ma to praktyczne zastosowanie w akupunkturze, gdzie powyższe informacje można wykorzystać do oceny słabych i silnych aspektów danego człowieka, a co za tym idzie – do wyboru odpowiednich meridianów w celach leczniczych.
