Siemię lniane to po prostu nasiona lnu zwyczajnego, a nazwa ta jest używana wtedy, gdy len jest wykorzystywany w ziołolecznictwie. Niewielkie, płaskie nasiona o szarobrązowej barwie są bogate w wiele witamin i minerałów. Najwięcej w nich potasu, wapnia i magnezu. Znajdują się w nich także żelazo, cynk, mangan, selen, niacynę, witaminy C, B1 i E, foliany oraz kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6.
Spis treści
Siemię lniane – właściwości prozdrowotne
Nasiona lnu brązowego od dawna były wykorzystywane przez osoby zmagające się z problemami jelitowymi i chorobą wrzodową, a przygotowany z siemienia lnianego „kisiel” był polecany także na niestrawność. Swoje właściwości zawdzięcza polisacharydom o dużej lepkości, które przylepiają się do błony śluzowej żołądka i łagodzą podrażnienia i stany zapalne.
Na tym jednak nie kończy się dobroczynne działanie nasion lnu. Obecnie wiadomo, że mają właściwości przeciwmiażdżycowe, antyoksydacyjne, neutralizują działanie wolnych rodników, a dzięki fitoestrogenom korzystnie wpływają na gospodarkę hormonalną organizmu. W związku z ostatnim wymienionym działaniem polecane są kobietom w okresie menopauzy, ponieważ pomagają łagodzić jej dokuczliwe objawy.
Zaletą siemienia lnianego jest też obniżanie we krwi poziomu cholesterolu LDL, który przyczynia się do rozwoju schorzeń sercowo-naczyniowych. Kwasy omega-3 pochodzące z siemienia lnianego działają przeciwzapalnie i antyagregacyjnie, czyli nie pozwalają na zlepianie się płytek krwi i powstawanie zakrzepów. Błonnik z siemienia lnianego zapobiega zaparciom, ponieważ przyspiesza pasaż jelitowy. Poza tym sprzyja powstawaniu właściwej mikroflory jelitowej.
Siemię lniane – przeciwwskazania
Jedzenia nasion lnu, zwłaszcza w całości, powinny unikać osoby mające problemy z drożnością jelit, cierpiące na niewyjaśnione bóle brzucha oraz uczulone na len. Trzeba też wiedzieć, że nasiona lnu zawierają glikozydy cyjanogenne. Wprawdzie nie opisano ich toksycznego oddziaływania na organizm ludzki, ale warto zachować ostrożność i nie przesadzić ze zbyt wysoką dawką nasion.
Równie ważną informacją jest to, że siemię lniane opóźnia wchłanianie się niektórych leków, m.in. antybiotyków i środków na nadciśnienie. Siemienia nie powinny spożywać też osoby, które stale przyjmują leki przeciwzakrzepowe. W takiej sytuacji należy skonsultować z lekarzem prowadzącym spożywanie siemienia. Innym rozwiązaniem jest stosowanie go co najmniej dwie godziny po zażyciu leków.
Lekarze zalecają też rezygnację z siemienia podczas ciąży i karmienia piersią.
Kto powinien jeść chleb z siemienia lnianego?
- Chleb z siemienia lnianego poleca się osobom na diecie ketogenicznej, niskowęglowodanowej i bezglutenowej oraz wszystkim osobom odchudzającym się.
- To dobre rozwiązanie dla kobiet w okresie okołomenopauzalnym i osób chorujących na nadciśnienie tętnicze i hipercholesterolemię.
- Chleb z siemienia lnianego dobrze się przysłuży osobom cierpiącym z powodu zaparć oraz refluksu żołądkowo-przełykowego.
Jak przygotować lnianą mąkę na chleb?
Mąkę na chleb najlepiej przygotować bezpośrednio przed jego pieczeniem. Nie kupujmy gotowego, mielonego siemienia lnianego, bo zawiera ono mniej składników odżywczych niż świeżo przygotowane. Dzieje się tak, ponieważ w leżącej w sklepie mące utleniają się kwasy omega-3 i witaminy.
Samodzielne przygotowanie mąki nie jest trudne. Wystarczy elektryczny młynek do kawy. Po wsypaniu ziarna młynek uruchamiamy seriami, na kilka sekund, aby przez jednorazowe, długie mielenie nie przegrzać ziarna. To ważne, by nie tracić cennych składników odżywczych.
Gotowa mąka powinna być jedwabista w dotyku. Roztarta w palcach pozostawi na nich warstwę tłuszczu.
Chleb z siemienia lnianego – przepis
Składniki na chleb wielkości babki keksowej:
- 170 g mąki ze świeżo zmielonego siemienia lnianego
- 50 g ziaren słonecznika lub orzechów włoskich
- 30 g zmielonych łusek babki jajowatej
- 2 płaskie łyżeczki proszku do pieczenia
- ½ łyżeczki soli
- 3 jajka o temperaturze pokojowej
- 250 ml lekko ciepłej wody
Sposób wykonania:
- Przygotuj dwie miski.
- Do jednej wsyp wszystkie sypkie składniki i dokładnie wymieszaj.
- Do drugiej miski wbij całe jajka i dolej wodę. Całość roztrzep trzepaczką na jednolitą masę.
- Połącz zawartość obu misek i dokładnie wymieszaj. Ciasta nie musisz wyrabiać.
- Odstaw ciasto chlebowe na 5–10 minut, aby zgęstniało.
- Płaską brytfankę wyłóż papierem do pieczenia.
- Wyłóż ciasto i uformuj z niego bochenek.
- Wierzch chleba posmaruj odrobiną białka, aby uzyskać chrupiącą skórkę.
- Piekarnik ustaw na temperaturę 180 st. C, opcja pieczenia góra – dół.
- Piecz chlebek przez godzinę.
- Gdy chleb się upiecze, pozostaw go w piekarniku do wystudzenia.
Jakich dodatków użyć do chleba lnianego?
Tu nie ma żadnych ograniczeń. Wszystko zależy od twoich upodobań smakowych. Do chleba można dodać pestki słonecznika, pestki dyni, suszoną żurawinę, morele suszone (trzeba je pokroić na małe kawałki), śliwki (też pokroić), orzechy włoskie, laskowe, płatki owsiane, uprażone migdały oraz suszone pomidory.
Warto wyjaśnić, dlaczego do chleba dodaje się babkę jajowatą. Otóż pomaga ona organizmowi, a przede wszystkim wątrobie, szybciej oczyścić się z różnych toksyn.
Jak przechowywać keto-chleb?
Upieczony chleb najlepiej trzymać w lodówce, ponieważ ma dość wilgotny miąższ. Przechowywany poza lodówką i np. w foliowej torbie może szybko zapleśnieć lub nabrać stęchłego zapachu.
Jeśli nie chcesz marnować chleba, podziel go na kromki i włóż do zamrażarki. Każdego dnia wyjmiesz tyle kromek, ile zjesz. Chleb można rozmrozić w tosterze lub na patelni. Będzie równie pyszny jak ten świeżo upieczony. Doskonale nadaje się na kanapki.
Źródła:
- Gursche, S. (2013). Stosujemy siemię lniane: naturalna ochrona przeciw chorobom cywilizacyjnym. Budy Zasłona: Wydawnictwo Fundacja Źródła Życia.
- Grimm, H.U., Ubbenhorst, B. (2013). Cud oleju lnianego: źródło zdrowia i witalności. Białystok: Wydawnictwo Vital.
- Carper, J. (1995). Żywność – twój cudowny, lek czyli co jeść, a czego nie jeść w ponad 100 schorzeniach i jak próbować im zapobiegać stosując odpowiednią dietę. London: Hannah Publishing.
- Arnal-Schnebelen, B., Goetz, P., Paris, M. (2005). Lecznicze dary natury: 200 uzdrawiających ziół. Warszawa: Reader’s Digest Przegląd.
