Medycyna naturalna

Imbir lekarski (Zingiber officinale) to znana wszystkim przyprawa, która oprócz szerokiego zastosowania w kuchni, wykazuje również szereg właściwości leczniczych. Jak zatem najlepiej jeść imbir? W jaki sposób wprowadzić korzeń imbiru do codziennej diety, aby podnieść odporność organizmu i wykorzystać jego prozdrowotne właściwości?

Przytulia czepna (Galium aparine) jest pospolicie występującą rośliną, która stanowi jednocześnie  uciążliwy chwast, jak i cenny surowiec leczniczy. Od wieków wykorzystywana jest w medycynie ludowej jako wartościowy środek na oczyszczenie i detoksykację organizmu, pozwala pozbyć się nadmiaru nagromadzonej w tkankach wody, pomaga zrzucić zbędne kilogramy, dzięki czemu dodaje nam energii i witalności.

Syrop z kwiatów czarnego bzu pomaga zwalczyć przeziębienie i wzmocnić odporność organizmu. Rozcieńczony wodą mineralną, z dodatkiem kostek lodu może być podawany jako pyszna lemoniada gasząca pragnienie. Syrop z kwiatów czarnego bzu można dodać również do herbaty czy koktajlu.

Przytulia (Galium L.) to rodzaj roślin, należących do rodziny marzanowatych. Istnieje wiele gatunków i podgatunków roślin z tego rodzaju. Do najbardziej znanych należą między innymi przytulia czepna, przytulia wonna, przytulia pospolita, czy przytulia właściwa, rosnące w strefie klimatu umiarkowanego. Jako że należą do tej samej rodziny, wykazują podobne cechy budowy. Jednak znajdziemy też między nimi wiele różnic, przede wszystkim jeśli chodzi o właściwości zdrowotne i zastosowanie. Tu skupimy się na tym, jak odróżnić przytulię czepną od przytulii właściwej.

Żyworódka pierzasta (Kalanchoe pinnata) jest wiecznie zieloną rośliną, należącą do rodziny sukulentów, zasługującą na szczególną uwagę ze względu na swoje szerokie zastosowanie lecznicze. Jest gatunkiem rośliny z rodziny gruboszowatych. Pochodzi z Madagaskaru, obecnie występuje w krajach Ameryki Środkowej, Azji i Australii. W Polsce żyworódka uprawiana jest jako pokojowa roślina doniczkowa.

Przytulia czepna (Galium aparine) to pospolita roślina zielna, którą można spotkać prawie wszędzie w strefie klimatu umiarkowanego – na łąkach, polach uprawnych, pastwiskach, przydrożach, zaroślach, ale także w ogrodach i parkach. W Polsce występuje pospolicie. Ci, którzy zmagają się z nią jak z uporczywym do wyplenienia chwastem wiedzą doskonale, jak wygląda przytulia czepna. Jednak roślina ta, chociaż powszechnie stosowana w medycynie ludowej, nie zawsze jest doceniana, jeśli chodzi o jej właściwości lecznicze. Jeśli ktoś chciałby bliżej się z nią zapoznać i stosować ziele przytulii w celach leczniczych, dobrze by było, gdyby umiał ją rozpoznać.

Korzeń imbiru od wieków znany jest ze swych cennych składników, które zapewniają mu liczne właściwości zdrowotne. Doceniła go starożytna medycyna chińska, ajurwedyjska i wiele innych. Stosowanie imbiru do dziś nie straciło na swej popularności. Właściwości korzenia imbiru są wykorzystywane zarówno w lecznictwie, jak i w kuchni. Chętnie sięgamy zarówno po świeży korzeń imbiru, jak i po sproszkowany imbir. Można go zastosować na szereg rozmaitych sposobów. Czy jednak możemy spożywać imbir bez umiaru? Czy jest jakaś określona ilość imbiru dziennie, która jest bezpieczną dawką i której nie powinniśmy przekraczać?

Zarówno świeży korzeń imbiru, jak i imbir suszony to doskonale znane produkty spożywcze. Kiedyś znany i stosowany tylko w krajach Dalekiego Wschodu, dziś imbir zdobył popularność na całym świecie, w tym w Polsce. Wielu z nas nie wyobraża sobie kuchni bez imbiru. Chcemy go zawsze mieć pod ręką. Dlatego warto wiedzieć, jak przechowywać imbir, aby był świeży, przydatny do użycia i nie tracił zbyt szybko swoich właściwości smakowych i zdrowotnych.

Korzeń imbiru stanowi doskonały składnik wszelkich napojów oraz herbat o działaniu rozgrzewającym. Herbata imbirowa wskazana jest przede wszystkim w okresie jesienno-zimowym, a także zawsze wtedy, gdy przemarzniemy, przewiało nas, dokuczają nam objawy przeziębienia lub po prostu nie możemy się rozgrzać. Nie ma wtedy nic lepszego i bardziej skutecznego niż rozgrzewająca herbata z kłączem imbiru.