Strona główna WellbeingBądź eko Astry (marcinki) w ogrodzie – jak je uprawiać?

Astry (marcinki) w ogrodzie – jak je uprawiać?

autor: Wojciech Wardecki Data publikacji: Data aktualizacji:
Data publikacji: Data aktualizacji:

Kwitnące astry z pewnością zwiastują nadchodzącą jesień. Te piękne kwiaty we wszystkich odcieniach różu i fioletu, czerwieni i bieli jeszcze niedawno zdobiły tylko ogródki typowo wiejskie. Tam popularnie nazywano je marcinkami. Roślina bardzo łatwa w uprawie, rozmnażaniu, odporna na mróz i szkodniki. Nie dziwi więc nikogo jej rosnąca popularność.

Strona główna WellbeingBądź eko Astry (marcinki) w ogrodzie – jak je uprawiać?

Astry marcinki

Dlaczego astry to marcinki? Odpowiedź jest niezwykle prosta. Okres ich najpiękniejszego kwitnienia przypada na październik, a właśnie wtedy wypadają imieniny Marcina. Zaczynają kwitnąć już w końcu sierpnia i cieszą oczy aż do pierwszych przymrozków.

Słowo „aster” pochodzi od greckiego asteri, co oznacza „gwiazda”. Nazwa nawiązuje do kształtu kwiatów, które swym wyglądem przypominają gwiazdkę. Nic dziwnego, że przy takiej nazwie aster stał się prawdziwą gwiazdą w ogrodzie.

Jesień w ogrodzie – jak zadbać o ogród jesienią?

Stanowisko i gleba dla astrów

Stanowisko dla astrów powinno być słoneczne. Pomimo nazwy odnoszącej się do gwiazd bardzo lubią światło słoneczne. Będą rosły także i w półcieniu, jednak ich kwitnienie będzie znacznie słabsze. Najlepiej czują się w glebie żyznej i próchnicznej. Kwitną wtedy długo i obficie. Gleba, w której rosną astry, musi być stale wilgotna.

Podlewanie i nawożenie marcinków

Astry (marcinki) do prawidłowego wzrostu i kwitnienia potrzebują dużej ilości wody. Ziemia wokół nich powinna być stale wilgotna. Należy pamiętać o podlewaniu zwłaszcza w gorące i suche jesienne dni. Zbyt mała ilość wody sprawi, że roślina zacznie schnąć od dołu i gubić liście. Wygląda to nie tylko nieestetycznie, ale również sprawia, że astry nie będą chciały kwitnąć. Jeżeli gleba jest bogata w substancje organiczne, nie trzeba nawozić mocno rośliny. Wystarczy zrobić to przed kwitnieniem. Nadmiar azotu powoduje zamieranie kwiatów.

Astry – jaką wysokość osiągają w ogrodzie?

Astry to byliny, które mogą mieć różne rozmiary. Najmniejsze mają 25 cm, największe nawet do 1,5 metra wysokości. Jeśli w ogrodzie hodujemy wysokie odmiany astrów, należy zapewnić im podpory, aby rośliny się nie połamały.

Do odmian astrów, na które warto zwrócić uwagę, należy aster „Blaubux”. Kwitnie dość późno – na przełomie października i listopada. Zwarty pokrój i obfite kwitnienie to tylko jedna z zalet. Bardzo szybko się rozrasta dzięki podziemnym rozłogom.

Z kolei „Lady in Blue”, niska odmiana dorastająca do 30 cm, jest idealna na obwódki rabat. Inną mocno rozrastającą się odmianą jest „Alice Haslam”.

Astry – pielęgnacja i rozmnażanie

Gdy marcinki przekwitną (lub po pierwszych przymrozkach), należy je ściąć przy ziemi. Nie zostawiamy starych, uschniętych części roślin, aby zapobiec rozwojowi chorób grzybowych. Uschnięte części możemy kompostować.

Wiosną, najlepiej w okolicy maja, możemy podzielić wykopane karpy na mniejsze części, uzyskując w ten sposób nowe sadzonki. Astry mogą rosnąć w tym samym miejscu nawet kilka lat, jednak potem należy je odmłodzić.

Motyl siedzi na różowych kwiatkach astrów. Jak uprawiać astry (marcinki) w ogrodzie?

Odmiany astrów

W chwili obecnej znanych jest około 250 gatunków astrów. Wiele z nich jest cenionych głównie ze względu na piękne i okazałe kwiaty. Liczne odmiany rosną dziko, zarówno na półkuli północnej, jak i południowej – w klimacie umiarkowanym. W naszych ogrodach najczęściej uprawia się poniższe gatunki.

  • Astry nowobelgijskie – to byliny o wysokich pędach. Dorastają do 120 cm. Kwitną na przełomie września i października. Roślina jest zwarta w swym pokroju u dołu, za to silnie rozgałęzia się ku górze. Odmiana „Crimson Brocade” charakteryzuje się kwiatami w kolorze karminowej czerwieni. Astry z tej grupy wymagają podpór. Ulewne deszcze mogą połamać łodygi.
  • Astry nowoangielskie – odmiany o kępiastym pokroju, dorastające nawet do 1,5 metra. Kwitną dość wcześnie – na przełomie sierpnia i września. Charakterystyczne jest usychanie dolnych liści w okresie letnim, jest to zupełnie naturalne. Dlatego warto sadzić astry nowoangielskie w sąsiedztwie innych roślin, które zasłonią dolną część łodyg.
  • Astry alpejskie – wszystkie odmiany astrów alpejskich dorastają do niewielkich rozmiarów: maj ok. 20–30 cm. Idealnie nadają się do ogrodów skalnych, obwódek rabat lub jako rośliny posadzone w przedniej części grządki. Odmiany o białych kwiatach to „Albus”, różowe – „Happy End”, a fioletowe – „Dunkle Schone”.
  • Astry krzaczaste – podobnie jak inne astry należą do bylin. Ich wysokość waha się pomiędzy 35 a 45 cm. Astry tej odmiany tworzą kępiaste, gęste formy. Kwitną na przełomie września i października. Podobnie jak inne odmiany, co kilka lat należy je odmładzać.

Astry jednoroczne w bukietach

Wszystkie wymienione astry są bylinami, roślinami wieloletnimi. Zimują one bez problemu w naszych ogrodach. Jednak jest jedna odmiana astra, która jest „odmieńcem” w tej grupie. Jest to aster chiński. Traktuje się go jako roślinę jednoroczną i wysadza na miejsce stałe z gotowych rozsad. Rośliny te nadają się na kwiaty cięte. Często stają się uzupełnieniem jesiennych bukietów.

Znaczenie marcinków w ogrodzie

Astry to nie tylko bardzo urodziwe kwiaty. Jesienią w ogrodzie mają także ogromne znaczenie dla zapylaczy. Ponieważ są jednymi z ostatnich kwitnących roślin, ściągają do siebie motyle, pszczoły, trzmiele i wiele innych owadów, które mogą się jeszcze pożywić – ostatni raz o tej porze roku.

W tym okresie dla owadów doskonałymi kwiatami są także chryzantemy, dalie, wrzosy, słoneczniki.

Rośliny miododajne. Stwórz ogród, który pokochają owady

Ciekawostka o astrach

W książkach i internecie krąży wiele ciekawych historii powiązanych z astrami. Jedna z najciekawszych opowiada o Astrei, córce Zeusa i Temidy. Była ona boginią sprawiedliwości, podobnie jak jej matka Temida. Kochała ludzi tak bardzo, że porzuciła niebo i zamieszkała na Ziemi. Tym samym stała się ostatnią z bogiń nieśmiertelnych żyjącą pośród ludzi.

Jednak zrażona ich zbrodniami powróciła na niebieski firmament. Zanim opuściła Siemię, zapłakała nad losem ludzi, a z jej łez wyrosły właśnie astry.  Pozostała wśród gwiazd, stając się gwiazdozbiorem Panny, a jej szale do ważenia uczynków stworzyły gwiazdozbiór Wagi.

Czy ten artykuł był pomocny?
TakNie

Podobne artykuły