Dziecko

Wakacje z dziećmi często kojarzą się ze zmęczeniem i z nieustającymi kłótniami. Jednak wcale tak nie musi być! Stosowanie kilku prostych zasad, które zaspokajają podstawowe potrzeby dziecka, pozwoli rodzicom lepiej odpocząć. Warto się im przyjrzeć.

O wdzięczności mówi się coraz więcej. Wiemy, że wpływa pozytywnie na nasz dobrostan. Nawyk bycia wdzięcznym warto budować już od najmłodszych lat. Dzięki temu zapewnimy swoim pociechom mocny fundament szczęśliwego i spełnionego życia.

Od września w szkołach zostanie wprowadzony pilotażowy program Polskiego Instytutu Mindfulness. Już teraz zaczęły się szkolenia nauczycieli. Co dzieci mogą zyskać dzięki treningom uważności? Czym jest mindfulness dla dzieci? Konsultacja: Katarzyna Kula-Chacińska, psycholożka i autorka scenariuszy lekcji uważności dla szkół w ramach programu Polskiego Instytutu Mindfulness oraz Małgorzata Jakubczak i Bogna Gąsiorowska z Polskiego Instytutu Mindfulness, autorki programu Uważna Szkoła.

Kiedy na świat miał przyjść nasz pierwszy syn, ciągle słyszałam: „Zobaczysz, teraz skończy się wasze latanie po świecie. Przynajmniej na dwa lata o tym zapomnij!”. Jak ja się buntowałam! Jakim prawem ktoś a priori decyduje, jak będzie wyglądało życie moje i mojej rodziny? To tylko i wyłącznie nasza decyzja.

Z opublikowanego w zeszłym roku raportu Unilever „Brud jest dobry” wynika, że 1 na 3 rodziców jest nadopiekuńczy, kiedy jego dziecko bawi się na podwórku. Czego się obawiamy? Na przykład tego, że maluch się zrani lub ubrudzi. Tymczasem niedoceniana – traktowana jako coś przyjemnego, ale zbytecznego – swobodna zabawa na świeżym powietrzu jest niezwykle ważnym elementem prawidłowego rozwoju dziecka. Jak więc znaleźć złoty środek? Pytamy dr n. med. Katarzyną Simonienko, psychiatrę i certyfikowaną przewodniczkę kąpieli leśnych.

Nieustanne mycie, przecieranie i dezynfekowanie rączek na placu zabaw, które kiedyś uznalibyśmy za coś dziwnego, teraz stało się jednym z podstawowych środków ochrony przed groźnym wirusem. A do powszechnego przekonania, że brudne dzieci to szczęśliwe dzieci, wkradła się wątpliwość: czy aby zdrowe? O obsesji czystości, wzmacnianiu odporności i obawach rodziców rozmawiamy z ekspertem dr. n. med. Pawłem Grzesiowskim, pediatrą, immunologiem i ekspertem w dziedzinie zdrowia publicznego.

Nie oceniają, nie wymagają, nie robią wyrzutów, niczego nie oczekują i nigdzie się nie spieszą, po prostu są. W czasie pandemii zwierzęta okazały się wybawieniem dla dzieci pozbawionych kontaktów z rówieśnikami. Dobroczynny wpływ domowych pupili na rozwój najmłodszych potwierdza mnóstwo badań naukowych. To działa, pod warunkiem że dziecko ma ze zwierzakiem właściwą relację, a ta niestety nie zbuduje się sama. Kluczem do sukcesu jest mądrość dorosłych – podkreśla zooterapeutka Magdalena Nawarecka-Piątek ze Stowarzyszenia Zwierzęta Ludziom. Rozmawiamy o tym, jak pomóc ukształtować tę niezwykłą przyjaźń.

Rośliny niebezpieczne dla dzieci są wszechobecne w domach i mieszkaniach. Chociaż kwiaty wprowadzają odrobinę natury, poprawiają mikroklimat, pięknie wyglądają, mogą być przyczyną nieszczęścia. Do momentu gdy są tylko w zasięgu ręki dorosłych, sprawa wydaje się prosta. Jednak w chwili gdy w domu pojawiają się małe dzieci, sprawa już nie jest tak kolorowa. 

Bycie rodzicem to ogromne wyzwanie. Jak wychować dziecko? Co zrobić, żeby żyło mu się lepiej? Co jest dla niego najzdrowsze? Można pytać bez końca. Rodzicielstwo – zarówno pod względem zdrowotnym, jak i ekonomicznym – często bywa związane z dbałością o środowisko. W końcu otoczenie, za które dziś jako dorośli jesteśmy odpowiedzialni, w przyszłości stanie się miejscem życia naszych dzieci. Na czym zatem polega ekorodzicielstwo? Jak być zielonym rodzicem i nie zwariować?

My, dorośli, wkurzamy się, denerwujemy, stresujemy, nie dajemy rady, wybuchamy. A dzieciom często ordynujemy: „Przestań wrzeszczeć, uspokój się, nie przesadzaj!”. Co to w ogóle znaczy? Mały człowiek ma w sobie takie same emocje jak my, tylko nie zna jeszcze narzędzi, żeby sobie z nimi poradzić. A skoro nie zna wszystkich, korzysta z tych, które zna: tupie, wrzeszczy, rzuca zabawką. A my jesteśmy zdziwieni, zbulwersowani, oburzeni. Tylko… czym? To MY powinniśmy znaleźć metody, żeby pomóc naszemu dziecku. To my jesteśmy dorośli i bardziej świadomi (to drugie: przynajmniej w teorii).