Ślady początków terapii moksą sięgają czasów starożytnych. Jest to jeden z najstarszych rodzajów leczenia w medycynie chińskiej, co zostało udokumentowane w zwojach jedwabnych pochodzących z około 250 r. p. n. e. Z początku moksa została rozwinięta jako remedium ludowe, służące w celach profilaktyki oraz leczenia chorób przewlekłych. Z czasem stała się nieodłącznym elementem medycyny orientalnej i doskonałym uzupełnieniem leczenia przy pomocy akupunktury. Te dwie metody terapeutyczne nawzajem się przede wszystkim wspierają i razem tworzą jeden z filarów medycyny chińskiej.